Start van een lange vakantie

Hola amigos!

De meest gestelde vraag van de voorbije dagen was ongetwijfeld: "Wat doe je gedurende drie maanden vakantie?" Om eerlijk te zijn, ook ik vroeg mij dit af! Gelukkig zit het bloed, dat door mijn aderen stroomt nog vol energie en ben ik een dromerig doorzetterje. Met de hulp van mijn superlieve gastfamilie heb ik ondertussen een toffe week achter de rug én heb ik leuke vooruitzichten...

Vorige week moest mijn gastmama enkele tests gaan laten doen in een ziekenhuis in Tegucigalpa, de hoofdstad van Honduras. Omdat alleen reizen in dit land gevaarlijk (en saai) is, mochten mijn gastzus Andrea en ik haar vergezellen. Met de bus vertrokken we dus enthousiast naar 'de grote stad'. Bleek het eindstation in Comayagüela te zijn. Dit is een stad die grenst aan Tegucigalpa en is eigenlijk de armere buurt, een beetje te vergelijken met de Marollen in Brussel (het klasseverschil dat er vooral vroeger heerste). We werden niet overvallen of wat dan ook, zoals mijn gastmama Yolani vreesde, maar veilig en wel opgehaald en naar het huis van mijn gasttante gebracht.

Mijn gasttante Nynoska woont in een residentie in Tegucigalpa. Dat is een privéwijk, waar je enkel in mag als je op de 'lijst' staat en is dus heel rustig en veilig. Mijn gastbroer José Augusto, die geneeskunde studeert aan een universiteit in Tegucigalpa, woont in de week bij haar en haar familie. Ook wij (Andrea, mami Yolani en ik) zouden deze paar dagen bij hun logeren.

De eerste dag, zijn wij 'de madammen' gaan uit eten. Vrouwenpraat was natuurlijk voldoende aanwezig, maar ook Andrea's 15de verjaardagsfeest (wat hier een héél groot en traditioneel feest is) was een belangrijk onderwerp. Daarna zijn we José Augusto en zijn neef Christopher gaan halen aan de unief. Op het eerste zicht, is er niet zo veel verschil met het Belgische universiteitsleven, maar dat is het wel! Waarom, dat vertel ik wel een andere keer.

Na ook Christian, doña Nynoska's andere zoon opgehaald te hebben van school, zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Hoewel dit het doel van onze reis was, duurde dat maar een uurtje. De rest van onze tijd hier, zullen we al genietend doorbrengen.

En hoe doen vrouwen dat? Ja, door te gaan shoppen! We zijn dus naar één van de grootste malls van Centraal-Amerika gegaan en hebben er letterlijk uren vertoefd! O.a. Andrea's jurk voor haar feest werd gekozen: een echte prinsessenjurk met koepelrok, diamantjes, tiara... en dat alles in fushia-roze!

Zaterdag was een 'chill' voormiddagje en hebben we (de jeugd natuurlijk) al luierend in de zetel doorgebracht. Fifa 2014 spelen, babbelen, lachen en zeveren en niet te vergeten gsm'en... ;)

Tegen de middag kwamen ook papi José en Allison aan, want 's avonds zou er een familieBBQ gehouden worden ter gelegenheid van de opa zijn verjaardag en zijn huwelijksverjaardag met de oma. Maar eerst zijn we (Andrea, José Augusto, Christopher en ik) nog naar de cinema geweest. Anders dan dat ene zaaltje in Siguatepeque (mijn thuisstad), was de cinema hier compleet hetzelfde als die in België!

Zondag is in België 'familiedag' en dat is hier niet anders. Op mijn vraag zijn we Santa Lucía gaan bezoeken, een klein en toeristisch stadje met een mooi kerkje en een vijver. Typische lekkernijen proeven, familiefoto's maken, een portret laten tekenen, bootje varen op de vijver: we hebben het allemaal gedaan! Daarna zijn we nog pizza gaan eten - volgens mijn gastpapa de beste pizza van Honduras - en namen we afscheid na een hele leuke 'vakantie'.

Voldaan vertrokken we richting huis, maar dat was buiten de politiek gerekend. Komende zondag zijn het hier nl. de belangrijkste verkiezingen in 4 jaar: die van de president. Karavanen, stoeten, vlaggen, aanhangers... hopen mensen en auto's zorgden voor gigantische files op de voorlaatste dag van de campagnes. De rest van deze week zijn die niet meer toegelaten en wordt het (hopelijk) rustig afwachten op 'de grote dag'.

Natuurlijk reis ik niet heel de tijd, maar ze houden mij hier bezig. Zo heeft mijn oma mij leren juwelen maken, spreek ik met zowel mijn als Andrea's vrienden af, heb ik ook af en toe een lui dagje, leer ik koken of help ik met de kerstversiering. Ja, je leest het goed: een dikke maand voor kerst en het hele huis hangt al vol! Oh ja, ook een heleboel geregel voor Andrea's feest doet de tijd voorbijgaan.

Ik hoop dat het in België even gezellig is! Doe de groetjes aan de Sint van mij en tot binnenkort!

Ps: Vanaf nu kan je op mijn blog ook een link vinden, die je automatisch naar mijn picasa-album brengt. Zo kunnen ook de mensen zonder Facebook meegenieten! MAAR zeker ook de moeite waard voor de rest, want in dit album staan meer foto's!
Geïnteresseerd? Klik rechts bovenaan op 'Gwendolyne Roggeman', dan op 'foto's' en kies vervolgens het album 'wat doet Gwendolyne in Honduras' OF volg deze link: https://plus.google.com/photos/101246683057816263928/albums/5912734765609956929