Het dagelijkse leven

Hallo allemaal,

het is al even geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen. Dat komt niet omdat ik het zo druk had, zoals de vorige keer, maar juist het tegenovergestelde: de sleur van het dagelijkse leven is er, bij wijze van spreken, wat in gekomen...


Na de défilé, die heel goed verlopen is en me voor even een tv-bekendheid maakte, hadden we 2 dagen geen school. Mijn gastbroer José Augusto's jaar aan de unief ging echter beginnen en dus zijn we met de hele familie afgezakt naar Tegucigalpa. Daar heb ik een groot deel van de familie ontmoet en omdat de neven en nichten hier ongeveer dezelfde leeftijd hebben, lijkt het mij een hechte bende. Mijn broer zal vanaf nu dan ook de week doorbrengen bij zijn nonkel en zijn gezin, maar in het weekend komt hij, net zoals in België, terug naar huis in Siguatepeque.

Ik ging echter vaak met hem en zijn vrienden weg en nu dat weggevallen is, zijn de namiddagen soms lang. Op zoek gaan naar een hobby werd mijn nieuwe bezigheid. Dat is echter veel moeilijker dan je zou denken:
Honduras is een echt voetballand en dus leek het mij wel leuk om van deze sport mijn nieuwe hobby te maken. Probleempje: er wordt hier wel veel gesport, maar dat is meestal met vrienden. Teams die echt trainen, heb je hier vooral in scholen. Mijn school is daar echter te klein voor en bijgevolg is voetbal geen optie meer voor mij. Duimen dus, dat ik een bezigheid zal vinden...

Zoals ik al zei, mijn school (kleuter-, lager en middelbaar onderwijs) is heel klein: slechts iets groter dan Klavertje vier, mijn basisschooltje in België. Dat maakt wel dat iedereen iedereen kent, iets wat ik, persoonlijk, heel gezellig vind. En het ochtendhumeur wat weg helpt, want ik moet om 7u00 's ochtends al op school zijn. We beginnen dan met 4 lesuren (na elkaar!) van telkens 40 minuten. Vervolgens hebben we 20 minuten pauze om ons daarna weer 4x40 minuten te concentreren. Een vrij zwaar uurrooster, maar dat maakt wel dat mijn schooldag al om 12u40 eindigt.

Gek genoeg, weten ze zich hier wel bezig te houden: afspreken met vrienden, naar het centrum gaan, samen huiswerk maken of gewoon samen mijn zusje van school gaan halen en ondertussen wat bijkletsen... Ja, zelfs banale dingen zorgen hier voor sfeer, een mentaliteit die mij enorm aanstaat!


Vorige weekend heb ik voor de eerste keer een verjaardag gevierd op Hondurese wijze, nl. José Augusto's 18de verjaardag. En zoals jullie weten, is het binnen een 10-tal dagen mijn beurt...
Tot dan!

Druk, druk, druk!

We zijn amper een week verder en toch er is al weer heel wat gebeurd!
Zo ben ik woensdagnamiddag met mijn gastbroer José en twee van zijn vrienden, naar de finale van de supercup van Spanje gaan kijken. Natuurlijk niet in een stadion, maar wel in een gezellige bar met heerlijke milkshakes.
De volgende dag was het vooral op school heel tof. 's Ochtends kwam ik namelijk door toeval bij andere meisjes van mijn klas terecht. Het was pas toen, dat me opviel dat die anderen zich altijd afzonderden van hun klasgenoten en niet zo veel rekening hielden met mij. Ik ben nu dus vaker bij mijn nieuwe vriendinnen en ook met de rest van de klas kan ik het goed vinden. Met bijna de hele school eigenlijk, want velen kennen mij, zonder dat ik hun ken. Ja, zelfs de kleutertjes!
Vrijdagnamiddag, heb ik vooral aan mijn gastzus (Andrea) en -broer te danken. Ze namen me zonder aarzelen mee naar hun vrienden. Samen pizza eten, naar mijn eerste défilé gaan kijken, supporteren tijdens een vriendenmatch voetbal... Een leuke tijd dus, alleen dat Spaans zit me nog wat tegen.
Veel tijd heb ik echter niet om er mij veel zorgen om te maken, want zaterdag is een lange dag geweest. Ik ben namelijk mee op schoolreis gegaan naar Tegucigualpa, waar ik niet alleen verschillende musea's bezocht heb, maar ook een prachtig uitzicht had vanuit het nationaal park en natuurlijk het onveilige gevoel ervaarde van deze hoofdstad. Alhoewel dat laatste vooral veroorzaakt werd door Paola, die zich tot mijn persoonlijke bodyguard benoemd had en mij geen seconde uit het oog verloor!
Die avond heb ik nogmaals gemerkt hoe chill leerlingen en leerkrachten hier met elkaar omgaan. Dit keer geen knuffels in de gang, bezoekjes in de lerarenkamer of familiaire gesprekken. Wel een bezoek bij de broer van mijn leerkracht. Gewoon in de huiskamer gezellig zitten kletsen, gek hoor!
Nog gekker is dat ik op maandag, tijdens de schooluren met de familie een bezoek bracht aan het enige meer van Honduras. En dat ging zonder problemen: geen boze/ongeruste telefoontjes van school, geen verklaring afleggen voor mijn afwezigheid, niets! Al zou het deze superleuke dag niet van me afgepakt hebben! Zwemmen in een zwembad, toeristische kiekjes maken, gefrituurde vis eten, paardrijden...
Dat laatste zorgde helaas wel voor problemen. Ik had namelijk geen lange broek aan, maar een short. Gevolg? Vijf lelijke schaafwonden. Hopelijk zullen ze genezen zijn tegen de 15de. Dan doe ik namelijk mee aan het grootste evenement van het jaar: hun défilé voor La Dia De La Indepencia. Een stoet waar bijna alle scholen van Siguatepeque aan mee doen. Wat mij rol hierin is? Ik word een palillona voor mijn school, aka. majorette. Dat klinkt in België misschien niet zo spectaculair, maar hier is het het populairste deel van de stoet. Een hele eer dus, dat ik één van de zeven mag zijn.
Dat de 15de een belangrijke dag is, is heel duidelijk te merken: niet alleen de school wordt versierd, maar ook van mijn 8 lesuren, heb ik er vandaag maar 1 les gehad. De andere werden namelijk allemaal besteed aan repeteren voor de défilé. Muzikanten, palillonas, vlaggenewerpers, marcheerders... allemaal   druk in de weer om er een geweldige show van te maken. Met als gevolg mijn eerste kleurtje :p Al moet ik toegeven, dat ik dat palillona-zijn toch wat onderschat heb. Niettemin doe ik het heel graag!
De komende twee weken zal ik me dus vooral bezighouden met: oefenen, oefenen en nog eens oefenen !
Wens me succes!
Groetjes van het warme en regenachtige Honduras

PS: blijkbaar is het hier nu winter, wat ik maar niet kan geloven aangezien het hier momenteel gemiddeld 25°C is overdag! Zot! :D