Het leven aan een Hondurese school

Hallo allemaal!
De vakantie is voor mij al aan zijn tweede week toe, maar toch wil ik jullie het concept 'school' niet onthouden. Het verschil met naar school gaan in België of in Honduras is nl. vrij groot.

Om te beginnen, is er - hier in Honduras - wel een duidelijk verschil tussen privé- en publieke scholen. Die laatste zijn wel goedkoper, maar het het niveau ligt (nog) lager. Toch gaan er heel veel kinderen naar zulke scholen. Het is uiteraard beter dan helemaal niet naar school gaan...
Een normale schoolcarrière begint op 4-jarige leeftijd (pre escolar/kleuterklas), waar je al leert schrijven en lezen! Op 7-jarige leeftijd volgen 6 verplichte jaren (escolar/lager onderwijs) en op 13-jarige leeftijd  komen daar nog 5 verplichte jaren bij (secundario/middelbaar), om op je 18e af te studeren en eventueel naar het superior/hoger onderwijs te gaan. Een duidelijk systeem, maar toch zat ik in de klas met leerlingen tussen de 15 en 19 jaar...
Een schooljaar loopt voor de Spaanstalige scholen van februari tot half november en voor de 'bilingual schools' van half augustus tot half juni. Daardoor hebben mijn twee zussen niet gelijktijdig vakantie, waar ik maar niet gewend aan geraak! Allison zit nl. op een bilingual scool en heeft 3 trimesters, net zoals bij ons. Andrea en ik daarentegen, zitten op een Spaanstalige school en hebben 4 partialen, die telkens eindigen met amper 1 week examens en 1 week recuperaties. Dat maakt dat de hoeveelheid leerstof voor een examen hier ongeveer overeen komt met een Belgische herhalingstoets in het 5de middelbaar!
Ikzelf zit op een kleine, spaanstalige privéschool, die gespecialiseerd is in wetenschappen en technologie. Vandaar zijn naam: 'Instituto de ciencia y tecnología Omega'. Gespecialiseerd is hier natuurlijk een groot woord, want het is geen school met technische richtingen zoals electriciteit of mechanica zoals wij zouden verwachten. Ze hebben gewoon iets meer technische taken dan andere scholen. Zo heeft mijn zus een maquette van ons huis gemaakt en had ik een technologiebeurs als eindproject.
In mijn school zijn er 2 richtingen: enerzijds is er 'ciencia y letras' (wetenschappen en talen), met gemiddeld 20 leerlingen/jaar. Anderzijds is er 'hostelería y turismo' (hotelbeheer en toerisme), met amper 5 leerlingen/jaar. Deze laatste richting ga ik volgend schooljaar volgen, omdat 'ciencia y letras' toch behoorlijk saai is, aangezien ik alles (beter) gezien heb in ons Belgenlandje.
En met beter, bedoel ik op een hoger niveau. Eerst was ik verschoten dat ze dezelfde onderwerpen op ongeveer dezelfde leeftijd zien, maar na een paar lessen werd het duidelijk dat ze alleen de gemakkelijke basisoefeningen krijgen. Geen 'uitdagingen' en toepassingen zoals de leerkrachten in België ons zo enthousiast voorschotelen. Ook de 'onverwachte' toetsen waar Belgische leerkrachten zo verzot op zijn, hebben ze hier niet!
Engels is dan weer een verhaal op zich, want er is nog een onderscheid in privéscholen. Enerzijds, zijn er de 'gewone' scholen, waar Spaans de hoofdtaal is. Op deze scholen ligt het niveau van de lessen Engels belachelijk laag: in het voorlaatse jaar, zien ze pas de 'past tense' en woorden zoals ketting, armband... Mijn leerkracht Engels is wel heel lief enzo, maar foute zinsconstructies kwam ik regelmatig tegen op taken en ook grappige foutjes op het bord (zoals War World II  i.p.v. World War II) zijn geen uitzondering. Anderzijds, zijn er de 'bilingual schools'. Deze scholen zijn nog duurder, maar geeft vanaf het begin enkele vakken in het Spaans en enkele vakken in het Engels. Mijn kleinste zusje bv. wordt volgende maand 9 jaar en haar Engels is - voor die leeftijd - echt ongelooflijk! Met andere woorden: je spreekt als Hondurees ofwel vloeiend Engels, ofwel quasi geen Engels...
Ik zou het nog bijna vergeten, maar de lessen zelf zijn hier ook heel anders! Ofwel wordt alles gedicteerd, omdat bijna niemand een boek heeft, ofwel moeten de leerlingen zelf presentaties geven (nu ja, ze lezen gewoon af wat er op hun blad staat) gevolgd door zelfstudie. Tussen dat alles door, wordt ongelooflijk veel gebabbeld en ook random door de klas wandelen vinden ze hier blijkbaar normaal. De leerkrachten zijn hier  nl. lang niet zo streng als in België en ook met hun punten zijn ze heel vrijgevig. 100% halen als trimesterresultaat in het 5de middelbaar is hier echt mogelijk! Het is hier ook normaal dat leerkrachten even een babbeltje komen doen met hun leerlingen en ik ken er zelfs die echte vriendschappen delen! Vanaf nu heb ik zelfs leerkrachten op mijn facebook, iets waar ik maar niet aan gewend geraak met die Belgische mentaliteit van mij! ;)
Natuurlijk eindigt elke schoolcarrière met een graduatie. In België is dat bv. een mis met een kleine receptie, in Honduras is dat een heus feest met galabal-allures! De hele familie (broers, zussen, neven, nichten, tantes, nonkels, oma's en opa's...) wordt uitgenodigt, de mooiste jurken en schoenen worden uit de kast gehaald en de dames spenderen hopen geld aan kapsters, schminksters, beautysalons... Ja, een graduatie is hier hét feest van het jaar!
Elk schooljaar wordt natuurlijk afgesloten met enkele verdiende maanden vakantie. Ook in Honduras is dat  ongeveer 2 maanden, maar dankzij de presidentsverkiezingen op 24/11/2013 is dat dit jaar maar liefst 3 maanden! Veel tijd, met hopelijk veel nieuwe verhalen!